ಎಂದೂ ನೇರವಾಗದ ಅದರ ಬಾಲ......

ವೇಷ ಬದಲಾದರೆ ಜಾತಿ ಬದಲಾದೀತೆ?
ಮೂರು ನಾಮ ಎಳೆದು ಅವರನ್ನ ನೀನು ಮತ್ತೆ ಹಿಂದಿರುಗಿದೆ ಅಂದರು/
ಭಾಷೆ ಬದಲಾದರೆ ಅಮಿಷದ ದೋಷ ಕಳೆದೀತೆ?
ಒಟ್ಟೆ ಒಟ್ಟೆ ಬಟ್ಟೆ ಟೋಪಿಯ ಮಂಡೆಗೆ ಹಾಕಿ
ಇನ್ನು ನೀನು ಪರಮ ಸತ್ಯ ನಂಬಿದವ ವಿಶ್ವಾಸಿ ಅಂತ ತಲೆ ಮೇಲೆ ಕೈ ಎಳೆದು ಬಂದರು//



ಬೀದಿಗೊಂದು ಜಾತಿ ಸಂಘ ಹಾದಿಗೊಬ್ಬ ಜಗದ್ಗುರು,
ತಾಗುವ ಕೊಳಚೆಯಲ್ಲ ಕಾಣಬಾರದೂ ಅಂತ ಕಾವಿಯನ್ನ ಇವರೆಲ್ಲ ಹಾಕಿ ಕೊಂಡೌರು/
ನೆಟ್ಟಗೆ ನಾಲ್ಕಕ್ಷರ ಕಲಿಯದವ ಇಂದು ಸ್ವರ್ಗ ನರಕದ ಕಥೆಗಳ ಹೇಳಿ ಸುಲಭವಾಗಿ ಹೊಟ್ಟೆ ಹೊರೆಯುತ್ತಾನೆ,
ನಾಲ್ಕು ಮನೆಯ ಅನ್ನವನ್ನ ನಿತ್ಯ ಕಂಠ ಮಟ್ಟ ತಿಂದು ತೇಗಿ .........
ಮೈಕು ಸಿಕ್ಕೊಡನೆ ಮೀಸೆ ಇಲ್ಲದ ತನ್ನ ಮುಖದ ಉದ್ದ ಗಡ್ಡವನ್ನೇ ನೇವರಿಸುತ್ತಾ ದ್ವೇಷವನ್ನೇ ದೊಡ್ಡ ದೊಂಡೆಯಲ್ಲಿ ಮೊರೆಯುತ್ತಾನೆ//




ಧರ್ಮದ ಹೆಸರಲ್ಲಿ ನಮ್ಮನಮ್ಮ ನಡುವೆಯೇ ತಂದಿಟ್ಟು ತಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ಅಕ್ಕಿ ಹೊಂಚುವ ವಂಚಕರಿವರು ಹುಷಾರು,
ಕಾವಿ ಮಾತ್ರವಲ್ಲ ಉದ್ದಾನುದ್ದ ಕೊಕ್ಕರೆ ಬಿಳಿ ನಿಲುವಂಗಿಯನ್ನೂ ಹಾಕಿಕೊಂಡ ಆ ಪರಮಾತ್ಮನ ಪುಕ್ಸಟ್ಟೆ ಏಜೆಂಟರು/
ಇವರ ಜೊತೆ ದುಡಿದು ತಿನ್ನುವ ನಮ್ಮಂತವರಿಗೆಂತ ಇದೆ ಹೇಳಿ ಕರಾರು?,
ಇಂತವರ ದೊಂಬರಾಟಗಳನ್ನ ನೋಡಿ ಮನಸಾರ ನಕ್ಕು ಹಗುರಾಗೋಣ....
ನಡೆಯಲಿ ಇನ್ನಷ್ಟು ದಿನ ಇಂತಹ ಅಲ್ಪರ ಕಾರುಬಾರು//




ಅದ್ಯಾರೋ ಪತ್ರಿಕೆಗಳ ಜಾಹಿರಾ....ಥೂಗಳಲ್ಲಿ ಅದೆಂಥದ್ದನ್ನೋ ಅನುಭವಿಸಿದರಂತೆ,
ಇಲ್ಲಿನ ತಾರತಮ್ಯವ ಪ್ರತಿಭಟಿಸಿ ಅದೆಲ್ಲೋ ಹೋಗಿ ಸಾಮೂಹಿಕವಾಗಿ ತಲೆ ಬೋಳಿಸಿಕೊಂಡು ಸಂಘಕ್ಕೆ ಶರಣಾದರಂತೆ/
ಸರಕಾರಿ ಸವಲತ್ತಿನ ವಿಚಾರ ಬಂದಾಗ ಮಾತ್ರ ಇವರಿಗೆಲ್ಲ ತಾವು ದಲಿತರೋ? ಇಲ್ಲಾ ಹೊಸ ಕಡೆ ಹೋಗಿ ಬಲಿತರೋ? ಅನ್ನೋದು ತಕ್ಷಣ ನೆನಪಾಗುತ್ತೆ....
ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ನಮ್ಮ ಸುತ್ತಮುತ್ತಲೆಲ್ಲ ಇಂತಹ ಸಮಯಸಾಧಕ ಎಡಬಿಡಂಗಿಗಳದ್ದೇ ಸಂತೆ//

ಮನ ಆಶಾಢಭೂತಿ........

ಬಾಡದ ಹೂಗಳೆಲ್ಲ ಚಿಟ್ಟೆ ಕಂಡ ಕನಸುಗಳಾಗಿ,
ಮೂಡದ ನಿರೀಕ್ಷೆ ಸೂರ್ಯರೆಲ್ಲ ಬಾನ ಮನದ ನವಿರು ಮುನಿಸುಗಳಾಗಿ.....
ಇಳೆಯ ತಬ್ಬಿದ ಇಬ್ಬನಿಯಂತಿವೆ/
ಜಾರುವ ತಾರೆಗಳೆಲ್ಲ ಭುವಿಯೆದೆಯ ಹಿತವಾಗಿ ತಾಗಿ,
ಕಟ್ಟಿದ ಮೋಡಗಳೂ ಸಹ ಮುಂದೊಮ್ಮೆ ಮಾಗಿ......
ಬರಡು ನೆಲದಲ್ಲೂ ನಿರೀಕ್ಷೆ ಹಸಿರ ಮತ್ತೆ ಹುಟ್ಟಿಸುವಂತಿವೆ//



ಕಲ್ಲಾಗಿ ಕಾದವಳು ಹಣ್ಣ ಹೊತ್ತು ದಾರಿ ನೋಡಿದವಳು ಕಡೆಗೂ ಅವನ ಕಂಡರು,
ಬಂದೆಯಾ ರಾಮನೆಂದರು/
ಯಮುನೆ ದಡದಲ್ಲಿ ಕಾದು ಕೂತವಳು ಕಾಲ ಮರೆತು ಸಭೆಯಲ್ಲಿ ಬೆತ್ತಳಾದವಳು,
ಇಬ್ಬರೂ ಕಡೆಯವರೆಗೂ ಕಾಯುತ್ತಲೇ ಇದ್ದರು.....
ಅವನು ಕಡೆಗೂ ಬರಲೇ ಇಲ್ಲ ಬಂದು ಅವರ ನಿರೀಕ್ಷೆಯಂತೆ ಕೂಡಲೇ ಇಲ್ಲ//



ಬಿಟ್ಟು ಬಂದ ಕಾಡ ನೆನೆದು ಇರುವ ನಾಡಿನಲ್ಲಿ ನಲುಗಿದಂತೆ ನಟಿಸುವೆ.....
ನಾನು ಮಾತ್ರ ಇಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಾ ಖುಷಿಗಳ ಸೂರೆ ಹೊಡೆಯುತ್ತಾ,
ಅದೆಲ್ಲೋ ಕಾನನದಂಚಿನ ಪ್ರಗತಿಯನ್ನ ನಖಶಿಖಾಂತ ದೊಡ್ಡ ದೊಂಡೆಯಲ್ಲಿ ಪ್ರತಿಭಟಿಸುವೆ/
ನನ್ನ ಹೋರಾಟದ ಹಾರಾಟಗಳೆಲ್ಲಾ ವಾಸ್ತವದಲ್ಲಿ ಬರಿ ತೋರಿಕೆ.....
ಇದಕ್ಕೆಲ್ಲ ಮೂಲ ಸದಾ ಪ್ರಚಾರಕ್ಕಾಗಿ ಹಪಹಪಿಸುವ ನನ್ನ ಒಳಮನದ ತುರಿಕೆ,
ಸೋತ ಪ್ರಕೃತಿಯೇನೂ ನನ್ನ ಸ್ವಂತವಲ್ಲ
ಹಳ್ಳಿಗಳು ಹಾಳಾದರೆ ಹಾಳಾಗಲಿ ಬಿಡಿ! ನನಗೇನು ಹೇಳಿ?
ಬೆಳೆದರೆ ಬೆಳೆಯಲಿ ಬಿಡಿ ಅಲ್ಲಿ ಕಂಡವರ ಸೂರಿನ ಮೇಲೆ ಎಳೆ ಗರಿಕೆ//

ಇದುವೇ ಜೀವನ.......

ನೆನಪಿನ ನೋವಲ್ಲಿ ಮನ ತುಂಬಿ ಬಂದಾಗ
ಸುರಿಯೋದೆ ಕಂಬನಿಯು ಹೌದೆ?
ಈಡೇರದ ಆಸೆಗಳೆ ಎಲ್ಲರ
ನಿತ್ಯ ಕನಸಾಗಿ ಕಾಡುತಿರಬೌದೆ/
ಮಾರುಕಟ್ಟೆ ಇಲ್ಲಿಲ್ಲ ನಮ್ಮ ನೋವಿಗೆ
ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಬಾರದು ಯಾರಿಗೂ ಎದೆಯಾಳದ ಬಾಧೆ,
ಸಂಕಟ ಅದೆಷ್ಟೇ ಒಳಗೆ ಹುದುಗಿದ್ದರೂ
ಕಡೆಯವರೆಗೂ ಹಲ್ಲು ಕಚ್ಚಿಕೊಂಡಿರಲಿಲ್ಲವೇ ಹೇಳದೆ ರಾಧೆ?//

ಅನ್ಯರಿಂದ ಚಿಲ್ಲರೆ ನಿರೀಕ್ಷೆಗಳ ಖಂಡಿತಾ ಇಟ್ಟುಕೊಳ್ಳಬೇಡಿ,
ಅತಿಯಾಗಿ ನಂಬುವವರೆಲ್ಲ ಹೋಗುತಾರೆ ಬೇಕಂತಲೇ ಬದುಕ ಕಾಡಿ/
ಇನ್ನೊಬ್ಬರ ಎಲ್ಲಾದರೂ ಆಕಾಶಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಹಚ್ಚಿಕೊಂಡೀರ ನೋಡಿ,
ಆದೀತು ಅದೊಂತರಾ ನಾವೇ ಕೊಟ್ಟು ನಮಗೇನೆ ಹಾಕಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಕೈಕೋಳದ ಬೇಡಿ//

ಬದುಕಿದು ಬಿಟ್ಟೂ ಬಿಡದೆ ನಿರಂತರ ನೆರೆಯುವ ಸಂತೆ,
ನೋವು ಮಾತ್ರ ಖಾತ್ರಿ ಇಲ್ಲಿ ಜೊತೆಗೆ ಉಚಿತವಿದೆ ಚಿಂತೆ/
ಅಂಟಿಯೂ ಅಂಟದಂತೆ ಆಗಿ ಹೊಳೆಯಬೇಕು ಕೆಸುವಿನೆಲೆಯ ಮೇಲಿನ ಕಿರು ಹನಿ,
ಯಾವತ್ತೂ ಬತ್ತಿ ಹೋಗಬಾರದೆಂದೂ ಇಲ್ಲಿ ಭರವಸೆಯ ಒಳ ಧ್ವನಿ//

ಇದು ಎಂದಿಗೂ ಮುಗಿಯದ ದಾಳಿ, ಇದರೊಂದಿಗೇ ಎಲ್ಲರೂ ಹೊಂದಿಕೊಂಡು ಬಾಳಿ........

ಪೇಷಾವರದ ಹೇಷಾರವ ನೆನ್ನೆ ಸಂಜೆ ಮುಗಿದಿದೆಯಂತೆ,
ಅಲ್ಲಿ ಅದಾದ ಮೇಲೆ ಕವಿದದ್ದು ಬರಿ ಮೂಕ ಎಳೆ ಮನಗಳ ನರಳಿಕೆಗಳಂತೆ,
ಒಟ್ಟು ಒಟ್ಟಾದದ್ದು ನೂರಾ ಮೂವತ್ತೆರಡು ಹೆಣಗಳ ಸಂತೆ!
ಆದರೆ ಅವುಗಳನ್ನ ಹೆತ್ತ ಮಾತೃ ಒಡಲಿಗೆ ಮಾತ್ರ
ಅವು ಶವಗಳು ಅಂತ ಅನ್ನಿಸುತ್ತಿಲ್ಲವಂತೆ/
ಹೀಗಂತ ಟಿವಿಯಲ್ಲೊಂದು ಸುದ್ದಿ ಮಾರುವ ಧ್ವನಿ
ಭಾವಪೂರ್ಣವಾಗಿ ಅತ್ಯುತ್ಸಾಹದಿಂದ ಊಳಿಡುತ್ತಿತ್ತು,
ಹಿನ್ನೆಲೆಯಲ್ಲಿ ಅದ್ಯಾವುದೋ ಅಮ್ಮ ಹಿಂದಿರುಗಿ ಬರಲಾಗದ ಶಾಲೆಗೆ ಹೋದ
ತನ್ನ ಎಳೆ ಕಂದನ ಶವವ ಅಪ್ಪಿ ಹಿಡಿದು ಕೊನೆ ಮೊದಲಿಲ್ಲದಂತೆ ಗೋಳಿಡುತ್ತಿತ್ತು//



ಉರಿವ ಮನೆಯಲ್ಲೂ ಗಳ ಹಿರಿಯುತ್ತಾ ಅಂದನೊಬ್ಬ
ನೇರ ಸಂದರ್ಶನದಲ್ಲಿ ಅದ್ಯಾವನೋ ಅಲ್ಲಿನ ಸೇನಾಧಿಕಾರಿ,
ಬೇರೆ ಇನ್ನೇನಲ್ಲ ನೋಡಿ ಇದು ನಿಮ್ಮವರ ಪಿತೂರಿ!/
ಅರ್ರರೆ ನೋವಿನ ಇಂಥಾ ಕ್ಷಣದಲ್ಲೂ ಸುಳ್ಳನ್ನಾಡಿ ಸುಖಿಸುವ
ವಿಕೃತಿ ಮೆರೆಯುವ ಎಂಥಾ ನರ ರಾಕ್ಷಸರೆಲ್ಲಾ ಈ ಭೂಮಿ ಮೇಲೆ ಇರುತ್ತಾರ್ರಿ?
ವೇದನೆಯ ಹೊತ್ತಲ್ಲೂ ದ್ವೇಷದ ಜ್ವಾಲೆಗೆ ಬಿಡದೆ ತುಪ್ಪ ಎರಿತಾರ್ರಿ!,
ಅರೆ ನಮಗೂನು ನಿಮ್ಮ ಅಯೋಗ್ಯತೆಯ ಅಸಲಿಯತ್ತು ಗೊತ್ತೂರಿ
ಆ ಬಿನ ಲಾಡೆನನ ಲಾಡಿ ನಿಮ್ಮ ಸೊಂಟಕ್ಕೆ ಬಿಡಲಾಗದಂತೆ ಬಿಗಿದಿತ್ತಲ್ರಿ?!//



ನಮ್ಮೂರೇನು ಭಾರಿ ಸುರಕ್ಷಿತ ಅಲ್ಲ ಬಿಡಿ,
ಇಲ್ಲೂ ಇದೇ ನೆಪ ಮಾಡಿಕೊಂಡು ಹಚ್ಚೋವ್ರಿದಾರೆ ಪಾಪದವರ ನಡುವೆ ಕಾದಾಟದ ಕಿಡಿ.
ತೀರ್ಥಹಳ್ಳಿಯಿಂದ ನವಡೆಳ್ಳಿಯವರೆಗೂ ಇದಾರೆ ಇಂತಾ ಕ್ರಿಮಿಗಳು
ಮನೆ ಮನ ಒಡೆದು ತಾವೆ ಇಟ್ಟ ಬೆಂಕಿಯಲ್ಲಿ ಚಳಿಕಾಯಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಮಹಾ ಪರಾಕ್ರಮಿಗಳು/
ತೂತುತೂತು ಟೋಪಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡವರೇನು ಅಸಲಲ್ಲ ನೋಡಿ,
ಡಿಸೆಂಬರ್ ಆರನ್ನ ಊರೆ ಮರೆತರೂ ಇವರು ಮಾತ್ರ ಬಿಡದೆ ಹಿಡುಕೊಂಡು ಅಂತಾರೆ
'ಎಲ್ಲಾದರೂ ಉಂಟೆ!' ನೀವ್ಯಾರೂ ಅದನ್ನ ಮರೀಬೇಡಿ!!
ಒಟ್ಟಿನಲ್ಲಿ ಶಾಂತಿ ನೆಮ್ಮದಿ ನಮಗ್ಯಾರಿಗೂ ನಸೀಬಿಲ್ಲ!
ಇಲ್ಲಿ ಪರ ಕೊಲ್ಲಲ್ ನಮ್ಮನ್ನ ನಾವೆ ನಂಬಿದ ಹರನೂ ಬಂದು ಕಾಯಲೊಲ್ಲ?!//

ದೇವರಿಗಾಗಿ ಸುಮ್ಮನಾಗೋ ಮಾರಾಯ! ದೇವರು ನನಗೂ ಇದ್ದಾನೆ?!

ಬಾನ ಚಪ್ಪರದಡಿಗೆ ನನ್ನದೂ ಒಂದು ನಾಡು.
ಕಂಡವರ ಕೊಲ್ಲುವ ಮನಸತ್ತ ಮಂದಿಯ ದೂರದಿಂದಲೇ ಕಂಡು ಹೌಹಾರುವವರ ಬೀಡು/
ನಮ್ಮದೇನಿದ್ದರೂ ಇಲ್ಲದ ಭೂತವನ್ನ ಕಲ್ಪಿಸಿಕೊಂಡು ನಮ್ಮ ನಮ್ಮ ಮನೆಗೆ ನಾವೇ ಕಿಚ್ಚಿಟ್ಟು ಕಚ್ಚಾಡುವ ಖಯಾಲಿ!
ಈ ಧರ್ಮದ ಅಫೀಮು ನುಂಗಿ ನಶೆಯಲ್ಲಿ ಕಂಡವರ ಮಕ್ಕಳ ಕೊಲ್ಲುವ.....
ನಮ್ಮ ದಯವಿಲ್ಲದ ದಾಯಾದಿಗಳಂತಹ ಹೀನ ಕಸುಬು ನಮಗ್ಯಾಕೆ ಹೇಳಿ?!//



ಧರ್ಮ ನಮ್ಮದೂ ಇದೆ ಅದರ ನಶೆ ಆಗಾಗ ನಮಗೂ ಏರುತ್ತದೆ,
ಆಗ ಮಾತ್ರ ಭಂಡರಂತೆ ಅವರ ಕ್ರಮವನ್ನ ನಾವು ಹೀಯ್ಯಾಳಿಸುತ್ತೇವೆ....
ನಮ್ಮ ಮನೆ ದೇವರನ್ನ ಅವರೂ ಮನಸೋ ಇಚ್ಛೆ ಟೀಕಿಸಿ ದ್ವೇಷದ ವಿಷ ಕಾರುತ್ತಾರೆ/
ಆದರೂ ನಾವು ಶಾಲೆಗೆ ಹೋದ ಮಕ್ಕಳ ಜೀವದ ಮೇಲೆರಗುವುದಿಲ್ಲ,
ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ರಕ್ತ ಬತ್ತಿದ ರಕ್ಕಸರಂತೆ ನೇರ ಆ ಎಳೆಯರ ಕಣ್ಣಿಗೆ ಗುಂಡಿಡುವುದಿಲ್ಲ//



ನಮ್ಮದದೇನಿದ್ದರೂ ಬರಿ ಕೋಳಿ ಜಗಳ,
ಮಸೀದಿಯೊಳಗೆ ಸೂಕರನ ಕೊಳೆತ ಮಾಂಸ ಎಸೀತೀವಿ....
ದೇಗುಲದೊಳಗೆ ಗೋ ಮಾಂಸವ ಕಂಡು ಹಿಂದೆಂದೂ ಇಲ್ಲದಂತೆ ಹೌಹಾರುತ್ತೀವಿ/
ಆಮೇಲೆ ಇದ್ದೇ ಇದೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸದಾವಕಾಶ!
ಮೊಂಡು ಕತ್ತಿ ಕೊಡಲಿಗಳಿಗೆಲ್ಲ ಹೋಗಿ ಊರ ಮೇಯುತ್ತವೆ.....
ಮೈಕುಗಳು ಮೊರೆಯುತ್ತವೆ ಮನೆ ಮನಗಳು ಮುರಿಯುತ್ತವೆ,
ಹೀಗಿದ್ದರೂ ಪಕ್ಕದ ನಾಡಿನವರಷ್ಟು ಕ್ರೂರಿಗಳಲ್ಲ ನಾವು!
ಅಷ್ಟಕ್ಕೂ ಅವರದ್ದು ಶಾಂತಿ ಪ್ರಿಯತೆ ಸಾರುವ ಧರ್ಮ....!!
ಇನ್ನು ನಾವೋ ಹುಟ್ಟು ಶಾಂತಿ ಪ್ರಿಯರು?!//

ಅರಿಕೆ ಮಾತ್ರವಿದು ಬಿನ್ನಹವಲ್ಲ......

ಬರೆಯದೆ ಹಗುರಾಗುವ ಬಗೆ ನನಗರಿವಿಲ್ಲ,
ಹಾಗಂತ ಬರೆಯುವ ಬಗೆಯನ್ನೂ ನಾನರಿತಿಲ್ಲ/
ಅನ್ನಿಸಿದ್ದನ್ನು ಅಭಿವ್ಯಕ್ತಿಸುವ ಸ್ವಾತಂತ್ರ್ಯ ಕೊಡುವ ಅಕ್ಷರ ಒಂದೇ ನನ್ನ ಅನುಗಾಲದ ಭರವಸೆ,
ಇಲ್ಲ ನನಗೆ ಇನ್ನೊಬ್ಬರು ಇದನ್ನ ಓದಿ ಮೆಚ್ಚಲಿ ಎನ್ನುವ ಚಿಲ್ಲರೆ ಆಸೆ//

ಹಾಡುವ ಹಕ್ಕಿಗೆಲ್ಲಿದೆ ಹಾಡಿನ ಹಂಗು?,
ಕುಣಿವ ನವಿಲಿಗೇನು ಕೆಂಬೂತಕ್ಕೂ ಇರದು ತಾಳದ ಗುಂಗು/
ಅನ್ನಿಸಿದಾಗ ಅಂದು ಬಿಡಬೇಕು ಭಾವನೆಗಳ ಅನಿರ್ದಿಷ್ಟಾವಧಿಗೆ ಮುಂದೂಡುವುದು ಸಲ್ಲ,
ನಾಳೆ ಮತ್ತೆ ಕಾಲ ಸಿಗುವುದೋ ಇಲ್ಲವೋ?
ಯಾವನು ಬಲ್ಲ?//

ಮಿಂಚಿ ಹೋದ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಚಿಂತಿಸಿ ಸೋತ ಮನ ಬರೆದ ನಾಲ್ಕೆ ನಾಲ್ಕು ಸಾಲು,
ಓದಿದ ಎಲ್ಲರೂ ಅದನ್ನ ಕವಿತೆ ಎಂದರು ನನ್ನದೇನಿಲ್ಲ ಈ ಹಿಕಮತ್ತಿನಲ್ಲಿ ಪಾಲು/
ನಾನೊ ನನ್ನೊಳಗೆ ಅಂತರ್ಮುಖಿ,
ಹೊಗಳಿಕೆ ತೆಗಳಿಕೆಗಳೆರಡಕ್ಕೂ ಕಿವುಡ....
ಹೀಗಾಗಿಯೇ ನಿತ್ಯ ಸುಖಿ//

ಈ ನೆನಪುಗಳೆ ಹಾಗೆ.....

ಮೋಡವ ಕೆಣಕಿ ಗಾಳಿ ಬೀಸಿದಾಗ ಮಳೆ,
ಭೂಮಿಯ ಬಾನು ಮೋಹಿಸುವ ಹೊತ್ತು ಎಲ್ಲೆಲ್ಲೂ ನೆಂದ ನೆಲ ಕಳೆಕಳೆ/
ಮೊದಲ ಹನಿ ಅದ್ಯಾವ ಚಿಪ್ಪಿನಲ್ಲಾಯಿತು ಮುತ್ತು?,
ಅದಿಲ್ಲಿ ಮುಗಿಲಿನ ಮನದಾಳದ ಹೊರತು ಇನ್ಯಾರಿಗೆ ತಾನೇ ಗೊತ್ತು!//

ಬೇಟೆಯ ಮೈ ಬಣ್ಣವ ಮೋಹಿಸಲು ನಾ ರಾಮನಲ್ಲ,
ಕಂಡಕಂಡವರ ಬೆನ್ನು ಹತ್ತುವ ಶ್ಯಾಮನಾಗುವುದೂ ಇಲ್ಲ/
ಸಾಕು ಸಿಕ್ಕಿದ್ದ ನಿನ್ನೊಲುಮೆಯ ಕ್ಷಣಿಕ ಸುಖ ನನಗೆ,
ಇದಕ್ಕಿಂತಾ ಇನ್ನೇನು ಬೇಕು ಹೇಳು?.....
ಕಳೆಯೋಕೆ ಈ ಸುಡು ಬಾಳ ಬೇಗೆ//

ಬತ್ತದ ತುಂಗೆಯ ಹಾಗೆ ಭಾವಗಳು ಮನದೊಳಗೆ,
ಇವನ್ನ ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳದೆ ಎದೆಯೊಳಗೆ ಒತ್ತಿ ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುವುದಾದರೂ ಹೇಗೆ/
ಹಾಗಂತಲೇ ಕವಿತೆಯ ನೆಪದಲ್ಲಿ ಸಾರ್ವಜನಿಕವಾಗಿ ನಿತ್ಯ ಬೆತ್ತಲಾಗುತ್ತೀನಿ,
ಸಾಧ್ಯವಾದಷ್ಟು ಇತರರಿಗೆ ಬೆಳಕ ತೋರಿ ಮತ್ತದೇ ದೀಪದಡಿಯ ನಿರಂತರ ಕತ್ತಲಾಗುತ್ತೀನಿ//